• Tal w kolorowych tuszach do tatuażu: ryzyko związane z tatuowaniem
    Tal zidentyfikowano i oznaczono we wszystkich badanych próbkach. Jego zawartość zależy od kraju pochodzenia, ale nie zależy bezpośrednio od koloru. Najniższą zawartość Tl stwierdzono w tuszu różowym, a najwyższą w tuszu fioletowym (z Izraela), podobną zawartość stwierdzono również w tuszu żółtym (z Izraela). Stosowanie kolorowych tuszów w większych ilościach (gęsty wzór i pokryta większa powierzchnia) może potencjalnie stanowić zagrożenie dla zdrowia. Niebezpieczeństwo zatrucia Tl w wyniku tatuażu zależy od rodzaju tuszu (koloru) i jego pochodzenia. Ponieważ Tl nie jest uważana za mikroelement, wprowadzenie takiej zawartości Tl do organizmu może wiązać się z potencjalnie szkodliwym gromadzeniem się tego metalu w narządach organizmu, powodując różnego rodzaju dolegliwości i toksyczne skutki przede wszystkim dla układu nerwowego, kostnego i krążenia. Uzyskane wyniki sugerują, że tatuatorzy mogą być narażeni na toksyczne działanie Tl w tuszach do tatuażu. Przedstawione w artykule dane analityczne mogą stanowić podstawę do określenia dopuszczalnych limitów zawartości toksycznej Tl w farbach do tatuażu.
  • Zamiar rotacji pielęgniarek studium porównawcze między Iranem a Polską
    Wyniki pokazały, że przewidywane czynniki zamiaru rotacji pielęgniarek w Polsce i Iranie były różne. Wsparcie w miejscu pracy i satysfakcja z pracy mogą zmniejszyć zamiar rotacji wśród polskich pielęgniarek, podczas gdy konflikt między pracą a rodziną wpływa na zamiar rotacji pielęgniarek w Iranie. Zapewnienie elastycznego planu pracy w irańskich szpitalach i usprawnienie pracy zespołowej oraz poprawa ducha współpracy w polskich szpitalach może zmniejszyć zamiar rotacji pielęgniarek w tych 2 krajach.
  • Rola inteligencji i cech temperamentu w przewidywaniu czasu reakcji w zadaniach przewidywania ruchu: badanie wstępne z wykorzystaniem testu komputerowego PAMT Test2Drive
    Badanie to rozszerza aktualną literaturę o ocenę związku między płynną inteligencją, cechami temperamentu i czasem reakcji w zadaniach przewidywania ruchu z obiektami poruszającymi się z różnymi prędkościami. Wyniki tego badania omówiono razem z wynikami poprzednich badań.
  • Zasoby i działalność jednostek służby medycyny pracy w Polsce: analiza obligatoryjnej sprawozdawczości za lata 2014–2018
    Należy monitorować terytorialną dostępność badań profilaktycznych wykonywanych przez lekarzy SMP dla wszystkich zobligowanych do ich zapewnienia pracodawców oraz dla wszystkich pracowników, którzy mają obowiązek poddać się badaniom. Zakres przedmiotowy obligatoryjnej statystyki publicznej dotyczący działalności orzeczniczej medycyny pracy wymaga aktualizacji. Z uwagi na dużą stabilność rodzajów wydawanych orzeczeń powinien mieć zawężony zakres szczegółowości.
  • Dwa typy elastyczności – w radzeniu sobie i poznawcza – oraz ich relacja z odczuwanym stresem wśród funkcjonariuszy straży pożarnej
    Należy rozważyć możliwość uwzględnienia w programach profilaktycznych skierowanych do strażaków potrzeby wspierania zasobów podmiotowych, do których zaliczyć można elastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawczą. Wyniki wskazują również na konieczność pogłębienia badań w celu lepszego zrozumienia obu konstruktów.
  • Wybrane cechy osobowości pielęgniarek a elastyczność w radzeniu sobie ze stresem – moderacyjna rola wieku i stażu pracy
    Skłonność do ryzyka korelowała istotnie statystycznie z elastycznością w radzeniu sobie ze stresem oraz wszystkimi jej wymiarami (repertuarem strategii, zmiennością strategii oraz refleksyjnością) na poziomie niskim. Nie wykazano podobnych zależności dla empatii oraz impulsywności. W predykcyjnej ocenie roli wybranych cech osobowości dla elastyczności w radzeniu sobie ze stresem tylko skłonność do ryzyka była istotnym predyktorem. Choć model okazał się istotny statystycznie, pozwalał wyjaśnić zmienność elastyczności tylko w 7%. Występowała niska istotna statystycznie zależność między skłonnością do ryzyka u pielęgniarek a ich elastycznością w radzeniu sobie ze stresem. Empatia i impulsywność nie pełniły roli predykcyjnej.
  • Empatia a stres: mediujący wpływ strategii pracy emocjonalnej na przykładzie pielęgniarek zabiegowych
    Pielęgniarka, wykonując pracę emocjonalną, dostraja własne emocje do oczekiwań pacjenta. Stosowane wówczas strategie samoregulacji osłabiają jej siły psychiczne i przyczyniają się do powstawania różnych objawów zespołu wypalenia zawodowego (occupational burnout syndrome – OBS). Znane są także dodatnie związki łączące wybrane strategie pracy emocjonalnej ze wzrostem zaangażowania w wykonywaną pracę zawodową. Zasobem ochronnym są umiejętności empatyzowania z pacjentem. Empatia pozwala pielęgniarce dzielić się emocjami z pacjentem, zachowując postawę neutralnego obserwatora, sprzyja podejmowaniu działań służących redukcji bólu i cierpienia oraz pomaga budować relację obustronnego zaufania i współpracy. Celem niniejszych badań było sprawdzenie modelu teoretycznego, który zakładał mediującą rolę strategii pracy emocjonalnej w związku między empatią a OBS. Elastyczne korzystanie z umiejętności samoregulacji emocji przez pracowników medycznych pogłębia osobowy kontakt z pacjentem oraz mediuje między poziomem empatii a nasileniem OBS.
  • Zdrowie zawodowe położnych
    Zawód położnej jest bardzo zróżnicowany w poszczególnych krajach. Istnieje jednak szereg cech wspólnych, takich jak narażenie na zagrożenia biologiczne poprzez kontakt z kobietami w ciąży i kobietami w trakcie porodu, narażenie na stres postawy podczas badań i czynności medycznych, ale także coraz częściej narażenie na ograniczenia organizacyjne (harmonogram pracy, zmiany praca itp.). Ten artykuł ma na celu przedstawienie przeglądu tego, co wiadomo o ryzyku zawodowym położnych (MW) dla zdrowia. Dokonano przeglądu literatury na temat Medline od 1 stycznia 2006 do 31 grudnia 2017. Artykuły dotyczyły głównie wypalenia zawodowego (BO) i zespołu stresu pourazowego. Wykorzystano kilka kwestionariuszy BO. W przypadku Kopenhaskiego Inwentarza Wypalenia Zawodowego częstość występowania osobistych BO wahała się w granicach 20–57%; odsetek BO związanych z pracą spadł między 15–57%; a częstość występowania BO związanych z klientami wahała się w granicach 5–15%. W Inwentarzu Wypalenia Zawodowego Maslach częstość występowania wyczerpania emocjonalnego wahała się między 23–60,7%; częstość depersonalizacji wahała się 3,3–30,3%; a wszechobecność osobistych osiągnięć wahała się między 5 a 30,3%. Niewiele było danych dotyczących problemów mięśniowo-szkieletowych lub przypadkowego narażenia na płyny biologiczne. Przegląd literatury na temat patologii zawodowych wskazuje na wysoki poziom BO. Istnieje kilka luk w ewolucji wpływu ich pracy na zdrowie MW, takich jak wpływ pracy zmianowej, stresy posturalne itp. Przegląd ten umożliwi lepsze ukierunkowanie przyszłych badań na zdrowie zawodowe tej populacji.
  • Przegląd badań prospektywnych na temat stanu zdrowia psychicznego oraz jakości życia lekarzy i studentów medycyny
    Determinanty psychospołeczne odgrywają istotną rolę w kształtowaniu zdrowia psychicznego oraz jakości życia pracowników, w tym lekarzy. W niniejszym przeglądzie piśmiennictwa wykazano, że problemy zdrowia psychicznego lekarzy przejawiają się w postaci zespołu przewlekłego zmęczenia oraz wypalenia zawodowego i mają związek z przewlekłym narażeniem na stres w pracy. Ponadto opublikowane dane wskazują, że do najistotniejszych problemów zdrowia psychicznego studentów medycyny oraz młodych lekarzy należą: uzależnienie od alkoholu oraz ryzykowny sposób jego konsumpcji, depresja, a także potencjalne zachowania samobójcze. Omówione w pracy badania mające na celu identyfikację stanu zdrowia psychicznego i jakości życia lekarzy oraz ich uwarunkowań były prowadzone głównie na podstawie obserwacji prospektywnych, dających możliwość śledzenia zmian w czasie.
  • Badania profilaktyczne słuchu u pracowników narażonych na hałas i rozpuszczalniki organiczne
    W związku z wykazanymi właściwościami ototoksycznymi rozpuszczalników organicznych w Dyrektywie 2003/10/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej zalecono, aby w szacowaniu ryzyka zawodowego uszkodzenia słuchu brać pod uwagę interakcję skutków działania hałasu i rozpuszczalników na narząd słuchu. Uwzględniając brak sprecyzowanych do tej pory zaleceń profilaktycznych, niniejsze opracowanie ma na celu dostarczenie lekarzowi wskazówek w zakresie prowadzenia badań słuchu u pracowników eksponowanych na te zagrożenia. W tej pracy omówiono biologiczne skutki działania hałasu i rozpuszczalników organicznych na narząd słuchu oraz aktualne możliwości szacowania ryzyka uszkodzenia słuchu w przypadku izolowanego narażenia na rozpuszczalniki oraz ich współdziałania z hałasem. Przedstawiono zakres badania lekarskiego oraz znaczenie poszczególnych badań słuchu, w tym audiometrii tonalnej, otoemisji akustycznych, audiometrii impedancyjnej, słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu, audiometrii mowy w ciszy, audiometrii mowy w szumie oraz dychotycznego testu cyfrowego w diagnostyce uszkodzeń spowodowanych przez rozpuszczalniki organiczne. Opracowano algorytm przeprowadzania badań słuchu w przypadku narażenia na rozpuszczalniki organiczne oraz hałas i rozpuszczalniki w zależności od poziomu narażenia. Wskazano konieczność corocznych badań audiometrycznych u wszystkich pracowników narażonych na rozpuszczalniki organiczne w przypadku przekroczenia ich stężeń w powietrzu, bezpiecznych dla narządu słuchu, niezależnie od współwystępowania narażenia na hałas. U osób narażonych na hałas i rozpuszczalniki organiczne okresowa audiometria tonalna powinna być obowiązkowo wykonywana już przy przekroczeniu wartości dolnego progu działania dla hałasu określonego w Dyrektywie 2003/10/WE, tj. LEX,8h = 80 dB. Biorąc pod uwagę działanie uszkadzające rozpuszczalników organicznych na część ośrodkową narządu słuchu, dodatkowo do audiometrii tonalnej zalecane jest badanie audiometrii mowy (optymalnie audiometrii mowy w szumie). Wprowadzenie profilaktycznych badań słuchu u pracowników narażonych na rozpuszczalniki organiczne oraz rozszerzenie wskazań i zakresu badań słuchu u osób eksponowanych łącznie na hałas i rozpuszczalniki jest warunkiem skutecznej profilaktyki uszkodzeń słuchu w tych grupach zawodowych.

Medycyna Pracy - cały wykaz