- Porównanie ryzyka raka płuc u górników węgla kamiennego na podstawie śmiertelności i zachorowalności
Ryzyko raka (zwłaszcza raka płuca) u górników jest analizowane głównie na podstawie śmiertelności. Ryzyko obliczone na podstawie śmiertelności może różnić się od wartości opartych na zapadalności. Celem pracy było porównanie ryzyka zachorowania na raka u górników węgla kamiennego z pylicą górniczą (CWP) i bez niej, na podstawie danych dotyczących śmiertelności i zachorowalności na raka płuc w Czechach w latach 1992–2013.
- Narażenie zawodowe na leki przeciwnowotworowe w środowisku szpitalnym: potencjalne ryzyko związane z kontaktem z powierzchniami zanieczyszczonymi cyklofosfamidem i ifosfamidem
Zanieczyszczenia cyklofosfamidem (CP) i ifosfamidem (IP) wykryto w środowiskach szpitalnych. Badanie to miało na celu ustalenie, czy w przestrzeniach (podłogach i klamkach) pomiędzy wyjściem ze szpitala a pomieszczeniami do przygotowywania i podawania leków przeciwnowotworowych (AZS) nie wystąpiło zanieczyszczenie. Jednocześnie autorzy zaproponowali nową automatyzację procedury analitycznej, aby znacznie skrócić czas potrzebny na przygotowanie i analizę próbki.
- Wybrane zagadnienia z wiedzy i praktyki dotyczącej wytycznych higieny rąk w kontekście struktur kontroli zakażeń w szpitalach i placówkach opieki długoterminowej - wyniki badania ankietowego
Higiena rąk (HH) to najprostszy i najbardziej podstawowy sposób profilaktyki zakażeń szpitalnych (HAI) zarówno w szpitalach, jak iw placówkach opieki długoterminowej (LTCF), które różnią się strukturą, organizacją i epidemiologią. Celem pracy była ocena wiedzy i postaw wobec przestrzegania wytycznych HH przez personel medyczny LTCF i szpitali w kontekście organizacji kontroli zakażeń. Wyniki badania wskazują, że uwarunkowania organizacyjne i praktyka HH w LTCF i szpitalach wykazują pewne różnice. Dlatego potrzebne są badania obserwacyjne dotyczące HH w kontekście struktury i organizacji kontroli zakażeń, ponieważ są one niezbędne do opracowania i wdrożenia skutecznych programów poprawy sytuacji w tej dziedzinie.
- Aktywność fizyczna przyszłych pracowników służby zdrowia: przestrzeganie aktualnych zaleceń
Oceniając aktywność fizyczną (PA), szczególną uwagę należy zwrócić na studentów uniwersytetów medycznych, których uczy się, aby być pracownikami służby zdrowia (HCP) odpowiedzialnymi za utrzymanie zdrowia ludzi. Jednak różne badania wykazały, że HCP przejawiają te same niezdrowe zachowania, co ogólna populacja. W tym badaniu analizowano PA wśród studentów różnych wydziałów uczelni medycznych i przestrzeganie przez nich aktualnych zaleceń PA. Badanie to ujawniło niski poziom aktywności fizycznej w czasie wolnym wśród uczniów i brak nawyku regularnych zajęć rekreacyjnych. Należy zasugerować pewne zmiany w edukacji medycznej, aby włączyć wychowanie fizyczne jako długoterminowy przedmiot do programów nauczania w szkołach medycznych. Potrzebne są przyszłe badania w celu zbadania barier ćwiczeń, które dostrzegają uczniowie, które mogą kierować przyszłymi interwencjami mającymi na celu poprawę ich PA, a tym samym wpływać na jakość świadczonej przez nich opieki zdrowotnej.
- Struktura czynnikowa i wstępna walidacja Kwestionariusza upodmiotowienia psychologicznego wśród polskich pielęgniarek i położnych oraz Kwestionariusza upodmiotowienia psychologicznego dla pacjentów
Artykuł prezentuje weryfikację struktury czynnikowej oraz wstępną walidację 2 narzędzi: Kwestionariusza upodmiotowienia psychologicznego wśród polskich pielęgniarek i położnych opracowanego przez Spreitzer oraz Kwestionariusza upodmiotowienia psychologicznego dla pacjentów opracowanego przez Schutza i wsp. na podstawie koncepcji Spreitzer. W koncepcji tej upodmiotowienie psychologiczne oznacza wewnętrzną motywację pracownika do kształtowania przekonania o znaczeniu własnej roli w organizacji. Analogicznie upodmiotowienie psychologiczne pacjenta to wewnętrzna motywacja, w której wyniku kształtuje on przekonania o znaczeniu roli pełnionej przez siebie w procesie leczenia. Celem badania były weryfikacje właściwości psychometrycznych polskich wersji kwestionariuszy oraz 4-czynnikowej struktury upodmiotowienia psychologicznego w próbach polskich pielęgniarek i pacjentów.
- Przeszkody w rozwoju promocji zdrowia w zakładach pracy w Polsce – perspektywa reprezentantów firm
Celem pracy było przedstawienie barier i trudności napotykanych przez firmy w Polsce w związku z promocją zdrowia personelu.
- Obciążenie pracą i radzenie sobie ze stresem a stan zdrowia pracowników systemu państwowego ratownictwa medycznego w kontekście work–life balance
Pracownicy sytemu Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM) są grupą zawodową narażoną na duże ryzyko wypalenia zawodowego i zaburzeń równowagi między życiem zawodowym a prywatnym (work–life balance – WLB). Rzutuje to na ich zdrowie psychiczne i fizyczne. Celem badania była ocena zależności między liczbą przepracowanych godzin a stanem zdrowia i radzeniem sobie ze stresem jako czynnikami warunkującymi utrzymanie WLB u pracowników ratownictwa medycznego.
- Program Amiantus w Polsce – 20 lat realizacji
Pomimo wprowadzonego ponad 20 lat temu w Polsce zakazu produkcji materiałów zawierających azbest wciąż odnotowuje się nowe przypadki chorób azbestozależnych. Systematyczna kontrola wydolności układu oddechowego u osób narażonych na pył azbestu jest zatem niezwykle istotna ze względu na biologiczne właściwości tego minerału.
- Alergia na izotiazolinony w ostatnich latach
Izotiazolinony to środki konserwujące, które wchodzą w skład kosmetyków, artykułów chemii gospodarczej oraz wielu produktów przemysłowych. Początkowo stosowano mieszaninę metylochloroizotiazolinonu i metyloizotiazolinonu (MCI/MI – Kathon CG), a następnie – od początków XXI w. – wyłącznie metyloizotiazolinon (MI). Ze względu na znaczący wzrost liczby kontaktowego zapalenia skóry spowodowanego alergią na ten związek wycofano go z kosmetyków pozostawianych na skórze (leave-on) oraz zmniejszono stężenie w kosmetykach zmywalnych (rinse-off). Celem pracy była analiza częstości występowania alergii kontaktowej na izotiazolinony u pacjentów Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi, nasilenia wyników testów płatkowych, nadwrażliwości w zależności od stanowisk pracy oraz ocena udziału alergii natychmiastowej w powstawaniu uczulenia.
- Błąd medyczny w teorii i praktyce – przegląd najważniejszych zagadnień
W ostatnich latach w Polsce, mimo braku systemu monitorowania niepożądanych zdarzeń medycznych, na podstawie dostępnych sprawozdań i statystyk stwierdzono gwałtowny wzrost liczby skarg do różnych instytucji medycznych i prawnych oraz spraw sądowych z podejrzeniem popełnienia błędu medycznego, co stanowi poważny problem zarówno medyczny, jak i prawny. Celem pracy był przegląd teoretycznych i praktycznych zagadnień dotyczących błędów medycznych w aspekcie medyczno-prawnym na gruncie aktualnego prawodawstwa w Polsce. W artykule przedstawiono zakres pojęciowy oraz ewolucję terminologii od określenia „błąd sztuki lekarskiej” aż do obowiązującego w medycynie i prawie terminu „błąd medyczny”. Rozważono również problem błędu medycznego w kategoriach medyczno-prawnych zgodnie z obowiązującymi w Polsce prawnymi regulacjami i etycznymi standardami w medycynie. Przeanalizowano klasyfikacje i przyczyny powstawania błędów medycznych oraz ich skutki. Na podstawie aktualnego piśmiennictwa przejrzano polskie orzecznictwo sądowe i przedstawiono wybrane przykłady orzeczeń prawnych w odniesieniu do różnych kategorii błędów medycznych. W świetle niejednoznaczności w zakresie zarówno pojęciowym, jak i kategoryzacyjnym w odniesieniu do niepożądanych zdarzeń medycznych – błędów, niedopatrzeń, zaniedbań i zaniechań – słuszne wydaje się przyjęcie jednoznacznego definiowania i klasyfikacji. Takie uporządkowanie rozszerzyłoby możliwości badań w zakresie etiologii błędów medycznych, a co ważniejsze, przygotowanie takich procedur, które zabezpieczałyby pacjenta i pozwalały na maksymalne ograniczenie liczby błędów medycznych i innych niepożądanych zdarzeń. Ponadto uszczegółowienie medycznych, prawnych i ekonomicznych standardów postępowania w jednostkach leczniczych oraz ustalenie zakresu odpowiedzialności personalnej i instytucjonalnej w przypadkach niepożądanych zdarzeń medycznych usprawniłoby z kolei działania roszczeniowe pacjentów lub ich rodzin oraz działania instytucji medyczno-prawnych, w tym lekarzy powołanych na biegłych sądowych.
Medycyna Pracy - cały wykaz