- Złożoność ekonomii społecznej jako zjawiska społeczno-ekonomiczne
Autor przedstawia złożoność systemu dzisiejszej ekonomii społecznej – jej definicje, punkty odniesienia, rolę w rozwoju społecznym i ekonomicznym. Przedstawia przegląd wybranych podejść do ekonomii społecznej, w tym ujęcia definicyjne, m.in. specyficzne dla tradycji anglosaskich oraz kontynentalnych. Omawia kontekst, w którym wyłoniła się i rozwijała jako zjawisko w sferze polityki publicznej i sferze ekonomicznej. Analizuje dynamikę rozwoju ekonomii społecznej w Polsce, w tym uwarunkowania instytucjonalne, wybrane mechanizmy zarządzania publicznego. Podkreśla, że odgórne inicjatywy – w tym ze szczebla władzy centralnej i ze szczebla instytucji UE – są kluczowym elementem nadającym zjawisku ekonomii społecznej dynamikę w kreowania form jej aktywności (wobec słabości czynników endogennych). Państwo i samorządy lokalne umieszczają ją w centrum swoich strategii w wielu politykach publicznych.
- Podmioty ekonomii społecznej w polityce publicznej
Autor poświęca tekst problematyce polityki publicznej i roli w niej podmiotów ekonomii społecznej (PES). Argumentuje na rzecz tezy wskazującej, że podmioty ekonomii społecznej są istotnym komponentem tego, co można określić jako potencjał systemu polityki publicznej w danym państwie (policy capacity). Wnoszą bowiem do niego istotne zasoby – intelektualne, organizacyjne, wykonawcze [finansowe] itp. Im są one większe, tym cały system zyskuje na sprawności, czyli na zdolności do identyfikowania kluczowych problemów publicznych i programowania ich rozwiązań, implementowania tych rozwiązań, a także różnorodnego – co do formy – ewaluowania rezultatów przeprowadzonych działań w politykach publicznych. Wskazuje, że w interesie państwa i społeczeństwa pozostaje wzmacnianie sektora PES.
- Podmioty ekonomii społecznej w kształtowaniu polityki społecznej – różne role i obszary oddziaływania
Autor analizuje wielość ról, jakie pełnią podmioty ekonomii społecznej w wybranych podobszarach polityki społecznej, takich jak wsparcie rodziny i pieczy zastępczej, polityka senioralna czy przeciwdziałanie ubóstwu i wykluczeniu społecznemu. Wskazana została rola podmiotów ekonomii w programowaniu i implementowaniu, monitoringu i ewaluacji rezultatów, analizie wyzwań i scenariuszy rozwojowych czy rzecznictwie praw i interesów poszczególnych grup, potrzebujących wsparcia w ramach polityki społecznej.
- Podmioty ekonomii społecznej jako uczestnicy polityki kulturalnej
Działania w obszarze polityki kulturalnej (PK) utożsamiane są zazwyczaj z działalnością państwa i jego instytucji. Również wiele definicji i koncepcji wskazuje właśnie na takie rozumienie tego pojęcia. Tymczasem w realizację polityki kulturalnej zaangażowane są – na różne sposoby – podmioty należące do wszystkich trzech sektorów: publicznego, prywatnego oraz trzeciego sektora. Uczestniczą one zarówno w fazie projektowania działań, ich implementacji, analizie wyzwań i scenariuszy, jak i w ewaluacji rezultatów. Celem niniejszego artykułu jest w pierwszej kolejności przedstawienie koncepcji i podejść do PK, zaś w drugiej – zdiagnozowanie obszarów oraz faz działania podmiotów ekonomii społecznej w odniesieniu do PK.
- Minimum socjalne w trzecim kwartale 2021 r.
Artykuł przedstawia szacunki minimum socjalnego dla warunków panujących w trzecim kwartale 2021 r. Uwzględniają one zakres i sposób zaspokojenia potrzeb w warunkach typowych. Z uwagi na brak danych o zmianach w konsumpcji gospodarstw w 2021 r. nie wzięto jeszcze pod uwagę nietypowych warunków COVID-19. Gdy się one ukażą i gdy zajdzie potrzeba zmiany założeń modelu, wartość minimum socjalnego za ten okres może zostać oszacowana na nowo. Uwarunkowania zewnętrzne dla gospodarstw w badanym okresie były w miarę korzystne (spadająca stopa bezrobocia do 5,6%, malejąca liczba zarejestrowanych bezrobotnych). Wzrost cen konsumpcyjnych ogółem wyniósł 1%. Wartości minimum socjalnego wzrosły skromnie: o 0,6% w gospodarstwach osób bez dzieci, o 0,8% wśród gospodarstw emeryckich, o 1,1% w rodzinie z dzieckiem starszym (od 13 do 15 lat). Na ów nikły wzrost wpłynęła niższa wycena żywności (spadek od 0,4% do 0,5% w zależności od typu gospodarstwa). Wydatki użytkowania mieszkania i nośników energii – drugiej ważnej kategorii w modelu – wzrosły od 0,8% w gospodarstwach 1-osobowych do 1% w rodzinach cztero- oraz pięcioosobowych.
Polityka Społeczna - cały wykaz