- Niejasna przyszłość autonomii europejskich partnerów społecznych. W oczekiwaniu na wyrok w sprawie EPSU V. Komisja Europejska (3-9)
Przedmiotem artykułu jest wyrok Sądu Unii Europejskiej z 24 października 2019 r. w sprawie Porozumienia europejskich sektorowych partnerów społecznych z 21 grudnia 2015 r. „Ogólne ramy informowania urzędników i pracowników rządowej administracji centralnej oraz przeprowadzania z nimi konsultacji”. Wyrok jest efektem skargi złożonej przez Europejską Federację Związków Zawodowych Usług Publicznych (EPSU). Wyrok ten oraz przyszłe ostateczne rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wynikające z apelacji wniesionej przez EPSU) będą miały kluczowe znaczenie dla funkcjonowania mechanizmów europejskiego dialogu społecznego. Zdaniem autorki omawiane orzeczenie pozwala postawić pytania o rolę Komisji Europejskiej w tym procesie.
- Dyrektywa w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów – wyzwania dla Polski (10-19)
Równowaga między pracą a obowiązkami rodzinnymi to ważna kwestia w nowoczesnym społeczeństwie. Stosunek podporządkowania i zależności pracownika, który charakteryzuje stosunek pracy i odróżnia go od innych stosunków pracy, stawia pracownika w trudnej sytuacji w zakresie kontroli nad własnym życiem zawodowym i równoważenia go z życiem prywatnym . Udział w działalności zarobkowej często wiąże się z koniecznością poświęcenia życia prywatnego pracownika, przez co wymiana między stronami stosunku pracy nie jest już sprawiedliwa. Życie rodzinne jest najbardziej narażone na konflikt między życiem zawodowym a prywatnym. Staje się to krytycznym wyzwaniem dla wielu pracowników, zwłaszcza kobiet z obowiązkami rodzinnymi. Niniejsza praca ma na celu przedstawienie analizy niedawnej interwencji legislacyjnej Unii Europejskiej w konflikcie między życiem zawodowym a prywatnym - dyrektywy w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz miejsca Polski na tym obrazie. Analiza ujawnia pewne ograniczenia istniejącego prawodawstwa w zakresie warunków godzenia obowiązków zawodowych i rodzinnych przez osoby sprawujące opiekę.
- Samozatrudnienie czy praca podporządkowana? Przypadki Włoch i Hiszpanii (20-28)
Celem artykułu jest analiza regulacji prawnych dotyczących samozatrudnienia we Włoszech i w Hiszpanii. Biorąc pod uwagę fakt, że oba kraje charakteryzuje dualizm między pracą podporządkowaną i samozatrudnieniem, autorka poświęca szczególną uwagę figurom prawnym, które niezbyt łatwo wpisują się w ten podział, a mianowicie samozatrudnionym ekonomicznie zależnym (przypadek hiszpański) oraz współpracy organizowanej przez zleceniodawcę i skoordynowanej współpracy organizowanej przez przyjmującego zamówienia (przypadek włoski). Podejmuje także próbę odpowiedzieć na pytanie, czy polski ustawodawca może wyciągnąć wnioski z opisanych w artykule regulacji obcych.
- Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Młodzi Pracownicy na Rynku Pracy – Szanse, Problemy, Zagrożenia” – sprawozdanie (29-30)
Celem sprawozdania jest przedstawienie przebiegu Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Młodzi pracownicy na rynku pracy — szanse, problemy, zagrożenia”, która odbyła się 20 listopada 2020 roku. Wydarzenie zostało zorganizowane przez Uniwersytet Śląski w Katowicach — Instytut Nauk Prawnych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz Koło Naukowe Prawa Pracy „Opus per laborem”. Konferencja miała charakter interdyscyplinarny i stanowiła okazję do intensywnej debaty naukowej nad ważnym, bieżącym zagadnieniem — zatrudnieniem osób młodych.
- Reprezentacja pracodawcy w sferze dokonywania czynności z zakresu prawa pracy (31-36)
Artykuł dotyczy wykładni art. 31 k.p. regulującego kwestię reprezentacji pracodawcy w zakresie dokonywania czynności z zakresu prawa pracy. Autor omawia znaczenie pojęcia czynności z zakresu prawa pracy, pojęcia osoby i organu zarządzającego, sposobu dokonywania wyznaczenia innej osoby do dokonywania wyżej wymienionych czynności, a także skutków wadliwości podmiotowej po stronie pracodawcy przy dokonywaniu czynności w sferze indywidualnych stosunków pracy.
- Nowelizacja przepisów regulujących świadectwa pracy – wybrane problemy prawne (37-44)
Przedmiotem artykułu jest ocena nowelizacji przepisów regulujących świadectwa pracy. Podstawowym celem wprowadzonych w 2019 roku zmian było przyjęcie rozwiązań, które ułatwią pracownikom realizację przysługujących im uprawnień w zakresie uzyskania od pracodawcy świadectwa pracy. Autor szczególną uwagę skupia na modyfikacji terminu wystawienia tego dokumentu oraz dodatkowych roszczeniach, jakie ustawodawca przyznał pracownikowi do sądu pracy związanych z dochodzeniem świadectwa pracy. Pierwsze dotyczy zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa pracy w sytuacji niewystawienia tego dokumentu, a drugie ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy w przypadkach, gdy pracodawca nie istnieje albo z innych przyczyn wytoczenie przeciwko niemu powództwa o zobowiązanie pracodawcy do wydania świadectwa pracy jest niemożliwe. Konsekwencją zmian dokonanych w kodeksie pracy była nowelizacja przepisów kodeksu postępowania cywilnego, która wprowadziła do porządku prawnego postępowanie nieprocesowe w sprawach z zakresu prawa pracy.
- O prawach pracowników w globalnych łańcuchach dostaw (45-51)
Autorka porusza zagadnienie ochrony praw pracowników w globalnych łańcuchach dostaw. Omawia problem wpływu biznesu na prawa człowieka i pracownika, który jest bardziej złożony w przypadku przedsiębiorstw międzynarodowych. Istotnym jego elementem jest kwestia odpowiedzialności za powodowane naruszenia praw pracowników w państwie siedzibie spółki dominującej. Wsparciem są tu regulacje międzynarodowe, europejskie, regulacje wewnętrzne (prawo krajowe) obowiązujące w poszczególnych państwach oraz najnowsze orzecznictwo sądowe.
- Zwolnienia grupowe – sposób liczenia okresu 30 dni, od którego zależy kwalifikacja zwolnienia jako części zwolnienia grupowego (52-54)
W wyroku z 11 listopada 2020 r. w sprawie C-300/19, UQ przeciwko Marclean Technologies SLU, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej określił metodę liczenia okresu 30 lub 90 dni, którą należy uwzględnić do celów stwierdzenia, czy dane zwolnienie jest częścią zwolnienia grupowego w rozumieniu art. 1 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 98/59. Zdaniem Trybunału w celu dokonania oceny, czy indywidualne zwolnienie sanowi część zwolnienia grupowego, okres odniesienia oblicza się z uwzględnieniem jakiegokolwiek obejmującego to indywidualne zwolnienie okresu 30 lub 90 kolejnych dni, podczas którego pracodawca przeprowadził największą liczbę zwolnień z przyczyn niedotyczących pracowników.
- Czas pracy osób niepełnosprawnych (55-58)
Przedmiotem opracowania jest orzecznictwo Sądu Najwyższego dotyczące charakteru norm prawnych regulujących limity czasu pracy osób niepełnosprawnych.
- Zwolnienie z obowiązku wykonywania pracy w okresie wypowiedzenia (59-59)
- Przegląd Dzienników Ustaw z 2020 r. od poz. 1931 do poz. 2156 (60-63)
Praca i Zabezpieczenie Społeczne - cały wykaz