- Nowe priorytety i wyzwania w polityce pieniężnej banków centralnych na świecie
Do początku lat 90. XX w., na pierwszym planie zadań polityki gospodarczej był wariant opierający się na walce z inflacją, a głównym narzędziem kształtowania sytuacji na rynku pieniężno-kredytowym stała się ścisła regulacja podaży pieniądza. Natomiast stopy procentowe miały odzwierciedlać przede wszystkim warunki równowagi między popytem na fundusze pożyczkowe a ich podażą. Ten wariant polityki pieniężnej stosowany był zasadniczo do początku lat 90., kiedy to zaczął być zastępowany strategią bezpośredniego celu inflacyjnego (chociaż niektóre państwa stosowały go również w latach późniejszych). Polityka pieniężna oparta na strategii BCI zdobyła ogromną popularność wśród banków centralnych i do niedawna była stosowana przez większość krajów. Ponadto w tej dekadzie zaistniał po raz pierwszy, ważny również dla współczesnej polityki monetarnej problem, przebijania bąbli cenowych na rynkach aktywów przez banki centralne. W ciągu ostatnich dwóch lat (2019–2021) nastąpiły zmiany w strategii polityki pieniężnej FED, które są wynikiem doświadczeń wyniesionych z kryzysu finansowego w latach 2007–2009, a także wyzwań związanych z pandemią COVID-19. Spuścizną po globalnym kryzysie finansowym była utrzymująca się w gospodarce amerykańskiej niska stopa inflacja. Pomimo najdłuższej w historii (bo trwającej ponad 10 lat) ekspansji, przez większą część poprzedniej dekady inflacja w Stanach Zjednoczonych kształtowała się na poziomie poniżej 2%. W związku z tym pojawiały się obawy związane ze skutecznością amerykańskiej polityki pieniężnej, w tym niebezpieczeństwo pojawienia się tendencji deflacyjnych w przypadku wystąpienia szoków negatywnych. Jednocześnie dzięki długookresowej ekspansji nastąpił znaczący wzrost zatrudnienia, w wyniku czego stopa bezrobocia obniżyła się do historycznie niskiego poziomu. Skłoniło to wielu ekonomistów do wniosku, że obserwowana wcześniej odwrotna zależność między poziomem inflacji a stopą bezrobocia (krzywa Philipsa) uległa osłabieniu, co oznaczało, że wysoki poziom zatrudnienia na rynku pracy nie niesie zagrożenia w postaci presji inflacyjnej. Neutralna stopa procentowa jest kluczowym pojęciem w polityce pieniężnej, gdyż określa poziom realnych stóp procentowych odpowiadający równowadze makroekonomicznej, w której występuje pełne zatrudnienie oraz stabilna i umiarkowana inflacja.
- Determinanty mobilności kwalifikacyjnej Polaków
Artykuł zawiera wyniki empirycznej analizy mobilności kwalifikacyjnej w Polsce. Wyniki oparte są na danych zebranych za pomocą badania CAWI na próbie 16119 osób w wieku 18–65 lat. Wkładem autorów jest ocena wpływu determinant socjoekonomicznych oraz zbadanie, jak na mobilność kwalifikacyjną wpływa poziom i kierunek wykształcenia oraz posiadane umiejętności. Modelowanie przeprowadzono przy użyciu modelu logitowego. Wyniki wskazują, że do czynników, które w głównej mierze różnicują mobilność kwalifikacyjną należą płeć, wiek, poziom wykształcenia, sektor zatrudnienia, kwalifikacje zdobywane w ramach kursów zawodowych. Osoby posiadające niektóre kompetencje również są bardziej skłonne do zmiany kwalifikacji, np. rozumienie i wykorzystywanie wskazówek niewerbalnych i procesu samodoskonalenia.
- Stan realizacji doradztwa zawodowego w szkołach i placówkach edukacyjnych w Polsce – wyniki pilotażowych badań ankietowych
W artykule przedstawiono wyniki ogólnopolskich badań ankietowych przeprowadzonych przez Stowarzyszenie Doradców Szkolnych i Zawodowych RP przy współpracy Ośrodka Rozwoju Edukacji w Warszawie, dotyczących stanu realizacji doradztwa zawodowego. Badania zostały przeprowadzone w 2021 r. na grupie 143 doradców zawodowych pracujących w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych. Respondenci odpowiedzieli na pytania dotyczące realizacji wewnątrzszkolnego systemu doradztwa zawodowego (WSDZ) w swoich placówkach, w odniesieniu m.in. do planowania, organizacji i ewaluacji działań w tym zakresie, jak również współpracy wewnątrz placówki oraz z innymi podmiotami w środowisku lokalnym. Przeprowadzone badania umożliwiły pozyskanie wiedzy na temat realnych działań prowadzonych w szkołach, w zakresie doradztwa zawodowego, w odniesieniu do obszarów współpracy z otoczeniem, sposobów monitorowania realizacji przedsięwzięć oraz pokazały efekty pracy doradczej w szkołach.
- Język „Person-First” czy „Identity First” w odniesieniu do osób z niepełnosprawnościami w dyskursie publicznym
Ratyfikacja przez Polskę Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych w 2012 roku zmieniła sposób definiowania niepełnosprawności w naszym kraju. Nastąpiło odejście od postrzegania niepełnosprawności opartego na terminach medycznych w kierunku postrzegania niepełnosprawności jako efektu barier tkwiących w społeczeństwie. Przyjęcie takiego modelu społecznego doprowadziło do zmiany perspektywy w zakresie identyfikacji osób niepełnosprawnych. W debacie publicznej zauważalna jest rezygnacja z określeń „niepełnosprawny”, „niewidomy”, „kaleka”, „inwalida” itp. osoba ze specjalnymi potrzebami”. Wskazuje to na tendencję do rezygnowania z jakiejkolwiek definicji niepełnosprawności czy rodzaju niepełnosprawności i skupiania się na stawianiu osoby na pierwszym miejscu i zastępowaniu pojęcia niepełnosprawności innymi, mniej stygmatyzującymi terminami. Głównym celem opracowania jest analiza dyskursu (ilościowa analiza treści) zawartości stron internetowych ministerstw i instytucji rządowych. Takie podejście pozwoli nam uwypuklić zmiany w języku określania niepełnosprawności na szczeblu rządowym, gdzie kształtuje się polityka społeczna. Dzięki temu możliwe będzie również odtworzenie różnych sposobów definiowania osób niepełnosprawnych oraz pokazanie dominującego modelu postrzegania niepełnosprawności we współczesnej Polsce.
Polityka Społeczna - cały wykaz
